Reactie op artikel in de Stentor van 22 augustus 2015.
Gelukkig niet, grap ik eruit
Na de bekendmaking op T.V dat de Gouden Koets hersteld gaat worden, gaat hier de volgende dag de telefoon. Het is midden in mijn vakantie en ik had al gezien dat iemand 4 x gebeld had. Ik sta achter het fornuis vlees te bakken als mijn gsm wéér gaat en besluit nu toch maar eens op te nemen. Geen idee wie ik aan de lijn heb, maar hij vraagt direct “hé Mar, komt de Gouden Koets naar jullie toe”? En ik grap eruit, “Gelukkig niet”. Potverdikke denk ik, zit al tot eind volgende jaar vol op de rijtuig afdeling. a.u.b. niet nog meer werk.
Oppassen, de krant aan de telefoon
Na de intro stelt hij zich voor. Jelle Boonstra van de Stentor. Euh,? denk ik. Bleek de journalist te zijn die ruim 11 jaar geleden uitgebreid verslag had gedaan over de door ons uitgevoerde restauratie van de Crème Calèche. De prachtige roomwitte Calèche van ons Koningshuis, grote favoriet bij vele rijtuigliefhebbers. Oeps, denk ik. Oppassen, de krant aan de telefoon. Over zaken met het Koninklijk huis spreek je namelijk nooit met de pers, zeker niet voordat de klus is geklaard 😉
Ja, vervolgt hij. Ik dacht direct aan jullie toen ik het bericht hoorde. Maar je zegt “gelukkig niet”. Nee, zegt ik, dat zou toch niet kunnen. Denk nu eens zelf! Hoe zie je het voor je? De Gouden Koets 4 jaar op de Groot oever in Balkbrug??? Dat kan toch niet! In mijn fantasie zie ik al 4 jaar lang dag en nacht zwaar bewapende bewakers met gemene waakhonden op ons terrein rondlopen. Camera’s op elke hoek. Pasje nodig als je erin of eruit wilt. En al dat goud! Ik krijg geen antwoord van hem terug.
Als je blijft zeuren om een antwoord
Destijds had hij en vele andere ons al herhaaldelijk gevraagd of wij ook de Gouden Koets ooit onder handen zouden krijgen. Een vraag die ik mezelf destijds nooit had gesteld. We waren toen nog aan het bijkomen van de Crème Calèche. Maar goed, als je blijft “zeuren” om een antwoord,….. ik heb destijds gezegd dat de Gouden Koets niet echt in het genre valt qua type rijtuig om logischerwijs door ons gerestaureerd te worden. Het is een Barok rijtuig. Mijn specialiteit en passie ligt bij de rijtuigen uit de periode 1800 – 1920 . Een “niet kenner” zou dus denken dat de Gouden Koets, gebouwd in 1898, in die periode valt. Maar dat is dus niet zo. De Gouden Koets is in de barokstijl gebouwd, lang na de echte barokperiode.
Ik denk nog; dit gesprek loopt zo niet goed
Hij herinnert me even haarfijn aan het feit dat destijds de uitkomst van het interview was, dat de Gouden Koets dus eigenlijk kitsch is. Mijn haren gaan overeind staan. Dit gesprek loopt zo niet goed. Had ik de telefoon maar niet opgenomen. Een ieder die naar “Kunst en Kitsch” kijkt weet hoe streng de antiek experts op t.v. zijn. Inderdaad, een voorwerp gemaakt na een stijlperiode valt onder de noemer kitsch. Maar dat ga je toch niet van de daken schreeuwen als je over “onze” Gouden Koets spreekt. Ho ho, zeg ik. Niet overdrijven! De Gouden Koets is een prachtig geschenk van het Amsterdamse volk en de symboliek op het rijtuig vertegenwoordigt onze geschiedenis”. Ik krijg weer geen antwoord terug.
Is 4 jaar niet erg lang voor een dergelijke klus?
Hij stelt zijn volgende vraag; “ Maar je zou het dus niet willen doen?” Ik herhaal dat het nooit een thema is geweest en het nooit is gevraagd. Verder herhaal ik nog eens dat het niet zou kunnen. En dat mijn team te klein is voor dit soort werk. Voor een dergelijk klein team zou het eindeloos bladgoud “plakken” al snel heel eentonig worden. Stel je voor 4 jaar lang elke dag hetzelfde priegel werk te moeten doen? Dat houdt geen mens vol. Hoe graag je het ook zou willen doen. Vier jaar, herhaalt hij. Is dat niet heel erg lang voor een dergelijke klus? Jullie deden de Crème Calèche toch in anderhalf jaar? Ach ja, zeg ik. Wellicht houden ze 4 jaar aan. Dan kan het toch alleen maar meevallen als hij eerder klaar is.
Ik denk nog, daar gaat hij toch niets mee doen
Na 2 minuten is het gesprek ten einde en mijn vlees gaar. Ik denk nog, daar gaat hij toch niets mee doen? De Gouden Koets in onze achtertuin? Wat een impact zou dat hebben op onze dagelijkse gang van zaken. Dat zou betekenen 4 jaar lang geen andere klanten in je bedrijf. Ondenkbaar,. Toch??? En daarna dan? Werkeloos? Want wie brengt de volgende Gouden Koets?
Mocht er ooit weer een krant bellen, dan gooi ik gelijk de hoorn erop!
Maar, vandaag komt mijn zoon overstuur thuis. Een goede kennis heeft hem de Stentor onder zijn neus geduwd en laten weten dat hij het een nogal vreemd stukje vond. Er zou in staan ; Gouden Koets is super kitsch en komt “gelukkig” niet naar Balkbrug. Snel kijk ik in de krant. Hij blijkt al 4 dagen oud te zijn, en nu pas één reactie. Zo erg kan het dus niet zijn,…. Ik lees het zelf. Ja, inderdaad. Ik word toch wel beetje groen en misselijk als ik het lees…… Dat krijg je in komkommertijd. Mocht er ooit weer een krant bellen, dan gooi ik gelijk de hoorn erop!
Maria Stolk
